دسته: <span>اخبار</span>

تأثیر تغییرات اقلیمی بر حمل و نقل دریایی و راهکارهای سازگارسازی چه هستند؟

تأثیر تغییرات اقلیمی بر حمل و نقل بستار مشهود است. از جمله تأثیرات مهم آن می‌توان به تغییر در سطح آب دریا، تغییر در الگوی بادها و تغییر در شرایط آب و هوایی اشاره کرد. این تغییرات می‌توانند عواملی مثبت یا منفی بر حمل و نقل دریایی داشته باشند.

اولین تأثیر قابل ذکر تغییر در سطح آب دریا است. با افزایش دمای زمین و ذوب یخچال‌ها، سطح آب دریاها به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این موضوع می‌تواند موجب غرق شدن سواحل و بنادر شود و در نتیجه تأثیر عمده‌ای بر حمل و نقل دریایی داشته باشد. برخی از بنادر قدیمی و سواحل ممکن است نیاز به تغییر مکان داشته باشند و بنادر جدیدی برای تأمین نیازهای حمل و نقل دریایی ساخته شوند.

دومین تأثیر تغییرات اقلیمی بر حمل و نقل، تغییر در الگوی بادها است. با تغییر الگوی بادها و افزایش شدت طوفان‌ها و تورمها، حمل و نقل دریایی با مشکلات جدیدی مواجه خواهد شد. طوفان‌ها و تورمها می‌توانند باعث تأخیر در بارگیری و تخلیه کشتی‌ها شوند و در بعضی موارد، می‌توانند سبب غرق شدن کشتی‌ها شوند. برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای حفاظت از کشتی‌ها و دریانوردان در مقابل طوفان‌ها و تورمها ضروری است.

سومین تأثیر تغییرات اقلیمی بر حمل و نقل ، تغییر در شرایط آب و هوایی است. با تغییر در دما و رطوبت هوا، میزان بارش‌ها و شدت طوفان‌ها نیز تغییر خواهند کرد. این تغییرات می‌توانند منجر به تغییر در دوره‌های حمل و نقل دریایی شوند. برنامه‌ریزی مناسب برای مدیریت این تغییرات و ایجاد امکانات مناسب جهت حفاظت از بارگیری و تخلیه کشتی‌ها ضروری است.

برای سازگارسازی با تغییرات اقلیمی در حمل و نقل دریایی، برخی از راهکارهای زیر می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند:

۱٫ افزایش امنیت بنادر: برنامه‌ریزی مناسب برای ساخت بنادر جدید و تقویت بنادر قدیمی به منظور مقابله با افزایش سطح آب دریا و تورمها ضروری است.

۲٫ پیش‌بینی دقیق‌تر از شرایط آب و هوایی: استفاده از فناوری‌های جدید برای پیش‌بینی دقیق‌تر از شرایط آب و هوایی می‌تواند به مدیریت بهتر حمل و نقل دریایی کمک کند.

۳٫ استفاده از فناوری‌های پیشرفته: استفاده از فناوری‌های جدید در کشتی‌سازی و بارگیری و تخلیه کشتی‌ها می‌تواند عملکرد حمل و نقل دریایی را بهبود بخشد و به مدیریت تغییرات اقلیمی کمک کند.

۴٫ افزایش همکاری بین کشورها: همکاری بین کشورها در زمینه مدیریت تأثیر تغییرات اقلیمی بر حمل و نقل می‌تواند بهبود قابل توجهی در این حوزه به دنبال داشته باشد.

۵٫ آموزش و آگاهی‌بخشی: آموزش کشتی‌سازان، دریانوردان و کارکنان حمل و نقل دریایی در خصوص تأثیرات تغییرات اقلیمی و راهکارهای سازگارسازی می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود عملکرد حمل و نقل دریایی داشته باشد.

تجربیات کشورهای موفق در بهره‌ گیری از حمل و نقل دریایی بین‌المللی عبارتند از:

۱٫ چین: چین یکی از بزرگترین کشورهای صادرکننده و واردکننده کالاهای دریایی در جهان است. برای توسعه حمل و نقل دریایی و بهره‌ گیری از حمل و نقل دریایی، چین به شدت در بنادر خود سرمایه‌گذاری کرده است و از آنها برای ترانزیت کالاهای خود استفاده می‌کند. همچنین، چین برای حمل و نقل داخلی نیز از رودخانه‌ها استفاده می‌کند و با ایجاد بنادر در نقاط مختلف از طریق رودخانه‌ها، هزینه‌ها را کاهش داده است.

۲٫ آلمان: آلمان یکی از بزرگترین کشورهای حمل و نقل دریایی در اروپا است. آلمان از طریق بنادر خود به کشورهای اروپایی دسترسی دارد و از جاده‌ها، راه‌آهن‌ها و رودخانه‌ها برای حمل و نقل داخلی استفاده می‌کند. همچنین، آلمان در زمینه توسعه پایدار و بهره‌ گیری از حمل و نقل دریایی نیز فعالیت می‌کند و از سیستم‌های حمل و نقل سبز مانند ناوبری خودکار استفاده می‌کند.

۳٫ هلند: هلند یکی از بزرگترین کشورهای حمل و نقل دریایی در جهان است. هلند بنادر بسیار قوی و مدرنی دارد و از طریق آنها به کشورهای اروپایی دسترسی دارد. هلند نیز از رودخانه‌ها برای حمل و نقل داخلی استفاده می‌کند و با استفاده از تونل‌های زیر آب و پل‌های برقی، ترافیک را بهبود بخشیده است.

۴٫ سنگاپور: سنگاپور یکی از بزرگترین مراکز حمل و نقل دریایی در آسیا است. این کشور دارای یکی از بنادر پیشرفته و شناخته شده در جهان است  و با بهره‌ گیری از حمل و نقل دریایی c به کشورهای آسیایی دسترسی دارد. سنگاپور با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته مانند ناوبری خودکار و زیرساخت های حمل و نقل سبز، به بهبود حمل و نقل دریایی خود می پردازد.

۵٫ دانمارک: دانمارک یکی از بزرگترین کشورهای حمل و نقل دریایی در اروپا است. دانمارک دارای بنادر مدرنی است و از طریق آنها به کشورهای اروپایی دسترسی دارد. همچنین، دانمارک برای حمل و نقل داخلی از رودخانه‌ها و راه‌آهن‌ها استفاده می‌کند و با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته، ترافیک را بهبود بخشیده است.

اقتصاد نوین حمل‌و‌نقل هوایی به مجموعه‌ای از فناوری‌ها، نوآوری‌ها و شیوه‌های مدیریتی در حوزه حمل‌و‌نقل هوایی اشاره دارد که باعث بهبود کارایی، کاهش هزینه‌ها و افزایش سطح امنیت و راحتی در حمل‌و‌نقل هوایی می‌شود. این اقتصاد نوین نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها دارد. در ادامه به برخی از این نقش‌ها اشاره می‌کنیم:

۱٫ افزایش تجارت: حمل‌و‌نقل هوایی باعث کاهش زمان و هزینه‌های حمل‌و‌نقل بین کشورها می‌شود. این امر منجر به افزایش تجارت و صادرات کشورها می‌شود. همچنین، حمل‌و‌نقل هوایی به عنوان یکی از سریع‌ترین روش‌های حمل‌و‌نقل، به شرکت‌ها امکان می‌دهد به سرعت کالاها را به مقصد نهایی برسانند و در نتیجه عرضه بهتر و سریعتر محصولات را فراهم می‌کند.

۲٫ جذب گردشگران: حمل‌و‌نقل هوایی به کشورها امکان می‌دهد تا گردشگران را به سرعت و در کمترین زمان ممکن جذب کنند. این امر منجر به رشد صنعت گردشگری و ایجاد اشتغال در این حوزه می‌شود.

۳٫ جذب سرمایه‌گذاری: حمل‌و‌نقل هوایی باعث ایجاد ارتباطات بین المللی بین کشورها می‌شود و این ارتباطات می‌تواند به جذب سرمایه‌گذاری خارجی در کشورها کمک کند. سرمایه‌گذاران خارجی برای انجام تجارت و سرمایه‌گذاری در کشورها به حمل‌و‌نقل هوایی نیاز دارند و وجود یک سیستم حمل‌و‌نقل هوایی پیشرفته و موثر می‌تواند آن‌ها را جذب کند.

۴٫ تسهیل در تبادل دانش و فناوری: حمل‌و‌نقل هوایی امکان تبادل دانش، فناوری و تجارب بین کشورها را فراهم می‌کند. این امر می‌تواند به تسریع روند توسعه فناوری و نوآوری در کشورها کمک کند.

۵٫ افزایش اشتغال: حمل‌و‌نقل هوایی ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم در بخش‌های مختلف اقتصاد کشورها را به دنبال دارد. این شغل‌ها شامل خدمات فرودگاهی، خدمات هواپیمایی، حمل‌و‌نقل مسافران و بار و غیره هستند.

به طور کلی، اقتصاد نوین حمل‌و‌نقل هوایی باعث افزایش رقابت‌پذیری کشورها در بازار جهانی می‌شود و به توسعه اقتصادی کشورها کمک می‌کند. همچنین، این اقتصاد نوین با ایجاد ارتباطات و تبادلات بین المللی، باعث افزایش همکاری‌ها و تعاملات بین کشورها می‌شود که می‌تواند به توسعه منطقه‌ای و جهانی کمک کند.

کووید-۱۹ تأثیر قابل توجهی بر حمل‌ونقل بین‌المللی هوایی داشته است و باعث تغییرات زیادی در استراتژی‌های بازیابی از بحران شده است. در ادامه به برخی از این تأثیرات و استراتژی‌های بازیابی اشاره می‌کنیم:

۱٫ کاهش تقاضا: شیوع کووید-۱۹ منجر به کاهش قابل توجهی تقاضا برای سفرهای هوایی شده است. این موضوع باعث شد شرکت‌های هواپیمایی به تنظیم برنامه‌های پروازی خود و کاهش تعداد پروازها پرداخته و استراتژی‌هایی برای مدیریت تقاضا و پاسخگویی به تغییرات سریع را اتخاذ کنند.

۲٫ پروتکل‌های بهداشتی: شیوع ویروس کووید-۱۹ موجب ایجاد نگرانی‌های بهداشتی شده است. شرکت‌های هواپیمایی برای حفظ سلامت مسافران و کاهش انتقال ویروس، پروتکل‌های بهداشتی سختگیرانه‌تری را اجرا کرده‌اند. این شامل استراتژی‌هایی مانند الزام استفاده از ماسک، تعقیم سطوح، کنترل دمای بدن و محدودیت تماس فیزیکی است.

۳٫ تغییر در شبکه مسیریابی: با کاهش تقاضا و تغییر در الگوی سفرهای هوایی، شرکت‌های هواپیمایی مجبور شدند شبکه مسیریابی خود را تغییر دهند. این شامل لغو پروازها به مقاصدی که تقاضای کمتری دارند و تغییر مقصدهای پرترافیک‌تر است.

۴٫ مدیریت هزینه‌ها: شیوع کووید-۱۹ باعث کاهش درآمد شرکت‌های هواپیمایی شده است. این موضوع موجب شده تا شرکت‌ها برای کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری، استراتژی‌هایی مانند کاهش سرمایه‌گذاری‌ها، کاهش هزینه‌های عملیاتی و تعدیل نیروی کار را اتخاذ کنند.

۵٫ توجه به تکنولوژی: برای مدیریت بهتر بحران و کاهش تماس‌های فیزیکی، شرکت‌های هواپیمایی به استفاده از تکنولوژی‌های جدید توجه بیشتری کرده‌اند. این شامل استفاده از خودپردازها برای بلیت‌فروشی، استفاده از هوش مصنوعی برای مدیریت تقاضا و سامانه‌های خودکار برای تعقیم هواپیماها است.

به طور کلی، کووید-۱۹ تأثیر بزرگی بر حمل‌ونقل بین‌المللی هوایی داشته است و شرکت‌های هواپیمایی مجبور شده‌اند استراتژی‌های جدیدی را برای بازیابی از این بحران اتخاذ کنند. این استراتژی‌ها شامل تغییر در برنامه‌های پروازی، پروتکل‌های بهداشتی سختگیرانه، تغییر در شبکه مسیریابی، مدیریت هزینه‌ها و استفاده از تکنولوژی‌های جدید می‌شود.

تأثیر بحران‌های جهانی بر حمل‌ و‌ نقل هوایی و راهکارهای مدیریتی آن چه هستند؟

بحران ‌های جهانی مانند ویروس‌های جدید، تغییرات اقلیمی، تروریسم و جنگ‌ها، تأثیر قابل توجهی بر حمل‌ و‌ نقل هوایی داشته و می‌تواند باعث تغییرات جدی در این صنعت شود. برخی از تأثیرات احتمالی به شرح زیر است:

۱٫ کاهش تقاضا: در بحران‌های جهانی، مسافران ممکن است به دلیل ترس از ابتلا به بیماری‌ها یا عدم مطمئنی درباره امنیت، تمایل کمتری به سفر داشته باشند. این موضوع می‌تواند منجر به کاهش تقاضا برای پروازها شود و در نتیجه کاهش درآمد و سود شرکت‌های هواپیمایی را به همراه داشته باشد.

۲٫ تغییر الگوی سفر: در بحران‌های جهانی، الگوهای سفر ممکن است تغییر کند. به عنوان مثال، در صورت وقوع یک بحران امنیتی، مسافران ممکن است ترجیح دهند از راه‌های حمل‌و‌نقل دیگر به جای حمل‌ و‌ نقل هوایی استفاده کنند. این موضوع باعث کاهش تقاضا و در نتیجه کاهش درآمد شرکت‌های هواپیمایی می‌شود.

۳٫ محدودیت‌های امنیتی: در بحران‌های جهانی، ممکن است نیاز به تشدید محدودیت‌های امنیتی در فرودگاه‌ها و پروازها وجود داشته باشد. این امر می‌تواند باعث افزایش هزینه‌ها و کاهش کارایی در حمل‌و‌نقل هوایی شود.

برخی از راهکارهای مدیریتی برای مواجهه با تأثیرات بحران‌های جهانی بر حمل‌ و‌ نقل هوایی عبارتند از:

۱٫ برنامه‌ریزی مناسب: شرکت‌های هواپیمایی باید برنامه‌های مناسبی را برای مواجهه با بحران‌های جهانی از قبیل بحران‌های بهداشتی و امنیتی داشته باشند. این برنامه‌ها باید شامل اقدامات اضطراری، تغییر الگوی سفر و مدیریت هزینه‌ها باشد.

۲٫ ارتقای امنیت: شرکت‌های هواپیمایی باید از تکنولوژی‌ها و روش‌های جدید برای ارتقای امنیت در فرودگاه‌ها و پروازها استفاده کنند. این امر می‌تواند باعث افزایش اعتماد مسافران و کاهش تأثیر بحران‌های امنیتی بر حمل‌ و‌ نقل هوایی شود.

۳٫ تنوع در منابع درآمدی: شرکت‌های هواپیمایی باید درآمدهای خود را از طریق منابع متنوعی مانند باربری، خدمات جانبی و توریستی تنظیم کنند. این امر می‌تواند منجر به کاهش وابستگی به درآمد حاصل از پروازها و کاهش تأثیر بحران‌های جهانی بر شرکت‌ها شود.

۴٫ همکاری با دولت: شرکت‌های هواپیمایی باید با دولت‌ها و سازمان‌های مربوطه در بحران‌های جهانی همکاری کنند و از حمایت و همکاری دولت در مدیریت بحران‌ها بهره‌برداری کنند. این امر می‌تواند باعث تسهیل فرآیند مدیریت بحران و کاهش تأثیر آن بر حمل‌ و‌ نقل هوایی شود.

صنعت حمل و نقل هوایی

صنعت حمل و نقل هوایی در کشورهای منطقه خاورمیانه در چند سال اخیر رشد قابل توجهی را تجربه کرده است. این رشد به عواملی مانند افزایش تجارت بین المللی، توسعه گردشگری، نیاز به حمل و نقل سریع و افزایش تقاضا برای خدمات پستی و اکسپرس برمی‌گردد.

به عنوان مثال، امارات متحده عربی به عنوان یکی از مهمترین مراکز هوایی در منطقه خاورمیانه به شهرت رسیده است. این کشور دارای چندین فرودگاه بین المللی است که توانایی پذیرش و پرتاب هواپیماهای بزرگ را دارند. امارات متحده عربی همچنین دارای یکی از بزرگترین شرکت‌های هواپیمایی جهان، یعنی امارات، است که به صورت گسترده در سراسر منطقه و جهان فعالیت می‌کند.

علاوه بر امارات متحده عربی، کشورهای دیگری نیز در حمل و نقل هوایی در منطقه خاورمیانه پیشرفت قابل توجهی را تجربه کرده اند. ایران نیز یکی از کشورهایی است که در این حوزه رشد قابل توجهی داشته است. ایران دارای چندین فرودگاه بین المللی است که به عنوان مراکز حمل و نقل هوایی مهم در منطقه شناخته می‌شوند. همچنین، شرکت هواپیمایی ملی ایران، ماهان، فعالیت گسترده‌ای در داخل و خارج از کشور دارد.

در مجموع، صنعت حمل و نقل هوایی در کشورهای منطقه خاورمیانه در حال رشد است و آینده آن بسیار واعظ است. با افزایش تجارت و گردشگری، احتمالاً نیاز به خدمات حمل و نقل هوایی در این منطقه افزایش خواهد یافت.

تحولات جدید در طراحی هواپیماها و بهره‌وری سوخت در این حوزه شامل موارد زیر است:

۱٫ طراحی بال‌های بیشتر و کاربردی‌تر: شرکت‌های هواپیماسازی در حال طراحی بال‌های جدید و بهینه‌تر هستند که منجر به کاهش مقاومت هوا و افزایش راندمان می‌شود. برخی از این بال‌ها شامل بال‌های بزرگتر، بال‌های شکاف‌دار (winglets) و بال‌های با سطح جداشدنی هستند.

۲٫ استفاده از مواد سبک و مقاوم: هواپیماها از موادی مانند کامپوزیت‌ها و الیاف کربنی استفاده می‌کنند که سبک و هم‌زمان مقاومت بالا دارند. این مواد به ساختار هواپیما کمک می‌کنند تا وزن کلی آن کاهش یابد و بهره‌وری سوخت افزایش یابد.

۳٫ استفاده از موتورهای با کارایی بالا: موتورهای هواپیماها نیز بهبود یافته‌اند. استفاده از موتورهای جدید با کارایی بالا و سوخت‌های پاکتر مانند سوخت‌های هیدروژنی و باتری‌های الکتریکی، بهره‌وری سوخت را افزایش می‌دهد.

۴٫ بهبود سیستم‌های هواپیما:پس از تحولات جدید در طراحی هواپیماها سیستم‌های هواپیما نیز بهینه‌تر شده‌اند. استفاده از سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته، سیستم‌های هوشمند و سیستم‌های هوازدگی تا حدی از مصرف سوخت صرفه‌جویی می‌کنند.

۵٫ بهره‌وری سوخت و کاهش انتشارات گازهای گلخانه‌ای: طراحی هواپیماها در جهت کاهش مصرف سوخت و انتشار گازهای گلخانه‌ای پیشرفت کرده است. همچنین، استفاده از سوخت‌های پاکتر و بهینه‌تر سبب کاهش آلودگی هوا و تاثیرات زیست‌محیطی مربوط به صنعت هوانوردی می‌شود.

به طور کلی، هدف از این تحولات جدید در طراحی هواپیماها بهبود کارایی و بهره‌وری سوخت هواپیماها است تا هم به نیازهای روزافزون حمل و نقل هوایی پاسخ داده شود و هم تاثیرات زیست‌محیطی مربوط به صنعت هوانوردی کاهش یابد.

چالش ‌ها و فرصت ‌های انرژی تجدید پذیر در حمل و نقل بین المللی چه هستند؟

۱٫چالش ‌ها و فرصت ‌های انرژی تجدید پذیر  در حمل و نقل بین المللی وابستگی به سوخت های فسیلی: حمل و نقل بین المللی اکثراً از سوخت های فسیلی مانند نفت و گاز طبیعی برای راندگی استفاده می کند. این وابستگی باعث افزایش آلودگی هوا و تغییرات آب و هوایی شده است.

۲٫از چالش ‌ها و فرصت ‌های انرژی تجدید پذیر  در حمل و نقل بین المللی، آلودگی هوا و اثرات زیست محیطی: حمل و نقل بین المللی باعث آلودگی هوا و صدمه به محیط زیست می شود. انتشار گازهای گلخانه ای و ذرات آلاینده از وسایل نقلیه، ناخالصی های آب و صدمات به بوم شناختی در نتیجه ساخت وسایل نقلیه و ساختارهای حمل و نقل است.

۳٫ مصرف انرژی بالا و چالش‌ها و فرصت‌های انرژی تجدید پذیر : حمل و نقل بین المللی به مصرف انرژی بالا و واردات سوخت های فسیلی به منظور راه اندازی وسایل نقلیه نیاز دارد. این موضوع به مشکلات امنیتی و اقتصادی منجر می شود.

۴٫ نیاز به تحول فناوری برای حل چالش ‌ها و فرصت ‌های انرژی تجدید پذیر : برای رفع چالش‌ها و فرصت‌های انرژی تجدیدپذیر در حمل و نقل بین المللی، نیاز به تحول فناوری و توسعه وسایل نقلیه جدید است. این نیاز به سرمایه گذاری بزرگ و زمان می برد.

اما همچنین، حمل و نقل بین المللی فرصت هایی را برای استفاده از انرژی تجدیدپذیر نیز ایجاد می کند:

۱٫ استفاده از انرژی خورشیدی: انرژی خورشیدی می تواند به عنوان منبع انرژی پاک و قابل تجدیدپذیر در حمل و نقل بین المللی استفاده شود. نصب پنل های خورشیدی بر روی وسایل نقلیه یا ساختارهای حمل و نقل، می تواند انرژی الکتریکی تولید کند و در نتیجه مصرف سوخت فسیلی را کاهش دهد.

۲٫ استفاده از انرژی بادی: انرژی بادی نیز می تواند برای تولید انرژی الکتریکی در حمل و نقل بین المللی مورد استفاده قرار گیرد. ساخت بادگیرها یا توربین های بادی بر روی وسایل نقلیه و ساختمان های حمل و نقل، می تواند به تولید انرژی بادی کمک کند.

۳٫ استفاده از سوخت های تجدیدپذیر: استفاده از سوخت های تجدیدپذیر مانند بیوگاز، بیوالکتریکیته و هیدروژن، می تواند به جای سوخت های فسیلی در حمل و نقل بین المللی استفاده شود. این سوخت ها کمتر آلاینده هستند و به روند کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کنند.

۴٫ توسعه حمل و نقل عمومی: توسعه حمل و نقل عمومی و استفاده از وسایل نقلیه جمعی مانند قطارهای برقی و اتوبوس های سوخت تمیز، می تواند نیاز به وسایل نقلیه شخصی کمتر کند و در نتیجه مصرف سوخت فسیلی را کاهش دهد.

با توجه به چالش ‌ها و فرصت ‌های انرژی تجدید پذیر  ، اینکه حمل و نقل بین المللی به سمت استفاده از انرژی تجدیدپذیر حرکت کند، نیازمند همکاری های بین المللی، سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه فناوری های جدید و تغییر سیاست های دولتی است.